Özetle...
Antidepresanat dergiye başlayalı üç
ay oldu. Bu üç ay içerisinde neler yaşadık kısa bir özet
geçmek istedim.
Bu dergiye başlama nedenimiz, İzmir'
de eksikliğini duyduğumuz bir sanat dergisi yaratmaktı. İzmir' de
bulunan sanat galerilerinin, sanatçıların, sergilerin medyada
yeterli yer bulamadığını görmüştük. Sanatçıları ve
eserlerini, galerileri ve sergilerini tanıtmak, alıcı kitleye
ulaştırmak ve yeni alıcı kitleyi oluşturmayı amaçladık.
İstanbul' da işleyen bir sektör olan sanat eseri piyasasını
inceleyerek ve İzmir' le karşılaştırarak, amacımıza giden yolu
açmaya çalıştık.
Bu arada, ufak bir analiz yapmak
istiyorum. İstanbul' da vakıf, devlet, banka vs. destekli olmayan
özel galeri sayısı 500 civarında iken, bu sayı İzmir' de 10
civarındadır. (Alaçatı galerileri ile bu sayı yaklaşık 20' ye
çıkar.) Bu sayılar bize İzmir' de sanatın, hediyelik veya
dekoratif eşyanın dışına çıkamadığı ve bir piyasasının
oluşmadığını gösterir.
Bu durumda ayakta durmaya çalışan
galeriler ve sanatçılar için bir portal oluşturmaya ve onları
desteklemeye çalıştık. Peki başımıza neler geldi? (Bundan
sonra okuyacaklarınıza hiçbir İzmir' linin şaşırmayacağını
bilerek yazıyorum.)
Öncelikle herkes bu girişimimizi
mutluluk ve heyecanla karşıladı. Galeriler, sanatçılar, hocalar
ve atölyelerle birebir görüşmeler aldık, haber desteği
vermelerini istedik. Herşey çok güzeldi. İzmir' de sanatla ilgili
herkes aynı anda hareket edecek, hep birlikte gelişecektik. Artık
GSF mezunları kendi şehirlerinde yaşayabilecek, VİP sanat
organizasyonları yapılacak, müzayede ve sergilerde rekor fiyatlar
duyulacaktı. Hemen olmasada bu süreci başlatabilirdik. Belkide
İzmir' e birkez daha güvenmek istedik.
Kesinlikle haber alamadığımız sergi
salaonlarına, tekrar tekrar ulaşmaya çalıştık. Sergi
salonlarının bir çoğundan (kurumlarca desteklenen galeriler), şu
yanıtı aldık: “Bizim haber bülteni hizmetimiz yok maalesef”.
Yılmayalım dedik, hatta daha ileri gidelim, hali hazırda
hazırlanan bir e-dergimiz varken, herkesin ulaşabileceği ücretsiz
bir dergi basalım ve direkt alıcıya ulaşalım istedik. Bunun için
de destek görüşmeleri yaptık. İzmir' in önemli markalarıyla
görüştük ve çoğunun reklam bütçesi olmadığını öğrendik.
“Olsun, e-dergi devam etsin belki
sonra basılır” derken, yazarlara ödeme yapamayacağımızı
bildiğimiz için, sanatçı arkadaşlarımıza hem kendilerini
tanıtabilecekleri, hem de okuyucuyu aydınlatacak yazılar
yazmalarını, böylece görünürlüklerini arttırabileceklerini
duyurduk. Ama biz en başında yanılmışız, çoğu İzmir' li
sanatçı çok meşgulmuş.
Sanatçı arkadaşlarımızın bu
durumuna çok sevindik. Bu yüzden, işi gücü olmadığı için
dergi çıkartmaya, haber yayınmaya çalışan iki sanatçı olarak
bu sayıda kendi eserlerimizi yayınladık.
Biricik yazarımız Mavisu Kahya' ya;
EGESDER başkanı Serdar Yörük' e; Kedi Kültür Sanat Merkezi
yöneticisi Güniz Can'a; Enver Özden Üçüncüoğlu'na ve
dergimizin tüm sayılarında emeği geçen sanatçılarımıza
fazladan teşekkürü borç biliriz.
Yeni sayımızın dosyası “Kitap”
olarak seçildi.
Hiç kimsenin okumaya ve düşünmeye
vakit bulamayacak kadar meşgul olmaması dileğiyle,
Keyifle okuyunuz..
Antidepresanat devam edecek...
okumak için resme tıklayın
